[Samouczek RPG'owy] Karczma Elaine

Wysłany: Wto 1:16, 15 Sie 2006     Temat postu:


Zik tymczasem rozkulbaczył konia, wyczesał i nasypał mu do worka pod szyją świeżego owsa, oraz zaprowadził do poidła. Przyglądał się z uśmiechem posilającemu się zwierzęciu, gdy w drzwiach stajni stanęła Myosotis. Rozpromienił się widząc ją.
-Śliczna suknia. Cieszę się że przyszłaś, tęskiłem za Tob... -urwał nagle patrząc z lekko otwartymi ze zdziwienia ustami na Myosotis -nie ruszaj się -powiedział jak tylko cicho mógł.

Wysłany: Wto 1:20, 15 Sie 2006     Temat postu:


Źrenice Myosotis zwężyły się w panice. Miała ochotę zakląć, kiedy przypomniała sobie, że zapomniała założyć miecza. Wcześniej nic jej takiego się nie przytrafiało. To rozkojarzenie spowodowne chyba... Wstrzymała oddech, czekała na cios, lub cokolwiek innego.

Wysłany: Wto 1:24, 15 Sie 2006     Temat postu:


Zza pleców dziewczyny dało się słyszeć ciche parsknięcie i wilgotne nozdrza trąciły jej bark a po chwili czarny koński łeb oparł się delikatnie na jej ramieniu.

Wysłany: Wto 1:35, 15 Sie 2006     Temat postu:


Kiedy Myosotis zobaczyła oparty na jej ramieniu koński łeb, jej usta zaczęły drżeć, a do oczu mimowolnie napłynęły łzy. Dziewczyna odwróciła się powoli i najspokojniej jak tylko mogła, próbowała przełknąć ślinę,- spowodować, by to dziwne uczucie w gardle zniknęło.
Przed Myosotis stał duży czarny rumak o czarnej maści, niesamowcie mądrych czarnych oczach i srebrnym ogonie i grzywie.
Dziewczyna powoli wyciągnęła drżącą rękę, by po chwili najdelikatniej jak tylko mogła, położyć ją na łbie konia. Powoli przesunęła ją w dół, ku nozdrzom. Koń łasił się, jakby pragnął dotyku, głaskania, trochę niespokojnie machał ogonem, ale nie uciekał. Po policzku Myosotis spłynęła łza. Koń popatrzył na nią i jakby chciał ją otrzeć wargami, bo delikatnie musnął nimi twarz dziewczyny. Myosotis zaśmiała się.
-Koniku... Jesteś taki piękny...- szeptała co rusze pewniej go głaszcząc i tuląc swoją twarz, do jego pyska. Po chwili odwróciła się i spojrzała na Zika.
Nigdy jeszcze nie miała takiego wzorku, strach i smutek, na tą właśnie chwilę zniknęły, wyparte przez iskrę szczęścia, wdzięczności i miłości.

Wysłany: Wto 1:41, 15 Sie 2006     Temat postu:


Zik obserwował scenę radosny, widząc szczęście Myo. Nie chcąc przeszkadzać jej w spotkaniu z dawno nie widzianym przyjacielem, cofnął się nieco w cień i oparł o drewniany słup podtrzymujący dach, wciąż jednak obserwując spotkanie.

Wysłany: Wto 1:47, 15 Sie 2006     Temat postu:


Trwało jeszcze jakiś czas, kiedy Myosotis wreszcie nacieszyła się głaskaniem i tuleniem się do konia.
-Jak ty tu wszedłeś, ślicznooki? Jak to się stało, że teraz stoję tu i Cię głaszczę?- szeptała w niedowierzaniu -Pewnie jesteś głodny...- powiedziała, a koń na te słowa, jakby rozumiał dobrze zarżał cicho i zatańczył w miejscu. Myosotis postąpiła krok do tyłu, koń za nią. Dziewczyna uśmiechnęła się i odwracając podbiegła do Zika i pocałowała go, by następnie wtulić się w niego i zapytać niepewnie. -Zik... czym ja go mogę nakarmić? W kuchni karczmy mam jabłka i marchewki, ale nie wiem czy wystarczą...

Wysłany: Wto 1:53, 15 Sie 2006     Temat postu:


-Może owsa? Wątpie by chciało mu się ganiać po polach i gryźć kłosy zboża -roześmiał się cicho -tak więc dla niego to rarytas. No i woda musi wystarczyć, chyba że chcesz go spoić miodem? -zachichotał i pocałował Myo w usteczka.

Wysłany: Wto 1:56, 15 Sie 2006     Temat postu:


-Tyle że... ja nie mam owsa.- bąknęła zawstydzona Myosotis pod nosem. W tym czasie Konik niecierpliwe zaczął tupać kopytem.

Wysłany: Wto 2:02, 15 Sie 2006     Temat postu:


-Hmm.. pomyślmy.. gdzie by można znaleźć owies dla konia.. hmm.. może.. w stajni? -roześmiał się wesoło -oj skarbie, skarbie.. Chodźmy.. -zaprowadził ją do koryta pełnego ziaren owsa -bierz i jedz ile dusza zapragnie -wyszczerzył się do niej w uśmiechu -ach.. no tak, to nie dla Ciebie tylko dla Konika -roześmiał się i pocałował ją w nosek.
-no, przyprowadź go tutaj.

Wysłany: Wto 2:07, 15 Sie 2006     Temat postu:


-Ja... nie miałam nigdy własnego konia i...- Myosotis zaczerwieniona jak czereśnia poszła do stajni.
-Chodź piękny, chodź, najesz się i napoisz jak należy.- powiedziała głaszcząc konia po łbie. Ten posłusznie ruszył za nią, by po chwili razem wrócili do Zika. Myosotis wskazała Konikowi koryto z owsem, a ten natstępnie podszedł do niego i zaczął jeść przypatrując się z uwagą swoimi mądrymi oczami Zikowi.